COSTA RICA ROADTRIP
met dank aan: Ecole Travel
juli, 2017, Monique Peereland
Samen met goede vriendin en reismaatje Miranda maakte ik een Roadtrip in Costa Rica. Het was alweer veel te lang geleden dat ik hier ben geweest. Omdat Miranda Costa Rica ook al kende was het even puzzelen welke route we zouden nemen. We kozen er uiteindelijk voor om een groot deel van de zuid Pacifische kust aan te doen. Uiteraard gestart in San Jose, de hoofdstad, om daar vandaan per 4-wheeldrive verder te trekken naar het zuidwesten.
Monteverde
Op weg naar de kust doen we onderweg Monteverde NP aan. De wegen zijn hier onverhard, we hobbelen wat af. In het dorp vind je voldoende keuze aan restaurants, cafés en winkels. We slapen in Cala Lodge net aan de rand van het dorp. In het natuurpark gaan we op pad. Net als de meeste gidsen draagt ook onze gids een telescoop bij zich, ideaal voor het spotten van dieren. En foto’s door de telescoop maken levert mooie plaatjes op.
We hopen dat we de quetzal zullen zien. Eén van de meest kleurrijke vogels die in nevelwouden van Midden-Amerika te vinden zijn. De wandeltocht was prachtig, we hebben veel dieren gespot, maar de quetzal liet zich helaas niet zien.
Must see: er is veel te doen in omgeving van Monteverde, zoals boomslingeren (canopy), nachtelijke wandelroutes etc. Wij bezochten de hangbruggen van Selvatura. In één woord geweldig! We waren er aan het einde van de dag, en vrijwel de enigen. Eén brulaap hing rond boven één van de bruggen, zijn familie hoorde we luidruchtig te keer gaan verderop in het oerwoud.
Peninsula Nicoya
Van het frisse nevelwoud rijden we naar het schiereiland Nicoya. De weg er naar toe is prima en de rit verloopt vlotjes. We belanden in tropische temperaturen in een rommelig, caribisch aandoend plaatsje Sámara. Ons hotel Giada ligt aan de gezellige hoofdweg met winkeltjes, bars, restaurants en eindigt op het strand. En wat doe je dan? Chillen op het strand natuurlijk en cocktails drinken 🙂 bij voorkeur uit een cocosnoot.
Dolfijnen spotten
De volgende dag vertrekken we voor een dolfijnen- en snorkeltocht bij Playa Carillo. Hoewel er nog steeds wel stranden zijn, waar zeeschildpadden gespot kunnen worden, is het echte seizoen voorbij, dat begint pas weer in november. De walvissen komen in augustus, maar dolfijnen zijn er het hele jaar, de kans om ze te zien: 90%. We kwamen in een grote groep van zo’n 100 dolfijnen terecht, waarvan er één enthousiast voor onze neus de lucht insprong.
Wild West Nicoya
De afstand van Sámara naar onze volgende bestemming, die aan de andere kant van de peninsula Nicoya ligt, bedraagt 60km. Rekening houdend met de nodige hobbels en bobbels op de wegen en het feit dat we vroeg vertrekken, geeft ons zeeën van tijd, dachten we. Een schitterende rit door onvoorstelbare groene natuur! We belonen onszelf met een vroege lunch bij de luxe hideaway Punta Islita.
Avontuurlijke rit door zuidelijk Nicoya
We begrijpen na een tijdje dat onze gps niet voor niets de noordelijke route aanduidt. Deze goed begaanbare weg hadden we deels al eerder gereden, en de zuidelijke route lijkt ons een stuk mooier. Een regio met alleen maar onverharde wegen en vooral heel veel rivieren. Om verder te komen moesten we deze meerdere malen doorkruisen, totdat we oog in oog staan met een kolkende rivier. Niet verstandig, we moeten terug en een alternatieve route vinden in noordelijke richting, die ons vervolgens weer naar het zuiden moet leiden. Na een vermoeiende rit, vooral omdat het in Costa Rica om 18u steevast donker wordt en wegen vol gaten, komen we pas laat aan in ons hotel Tango Mar. We slapen in een ruime en comfortabele kamer direct aan zee.
Hotel Tango Mar is een fantastisch oord aan een geweldig mooi strand. Op zo’n 45 minuten rijden hier vandaan, zijn we neergestreken bij Playa Cielo in Santa Teresa. De weg er naar toe verdient de titel ‘allerslechtste weg’; onvoorstelbare gaten, die meer weg hebben van kraters. Maar het loont de moeite, Habaneros is een toplocatie en we genieten van, naar men zegt, de mooiste zonsondergang van Nicoya!
Met de ferry terug naar het vasteland
Met de ferry steken we over van het schiereiland Nicoya naar het vasteland bij Puntarenas. Het heeft wel wat zo’n tochtje van 2 uur. Voordat je op ferry zit, is het chaos, wachten in de bloedhitte, de auto’s worden zo’n beetje opgestapeld, elk gaatje benut en dan afkoelen bij de bar met loeiharde muziek.
Quepos
Op weg naar Quepos, nemen we een kijkje met vele anderen, vanaf de brug boven de Tárcoles rivier, waar een kolonie krokodillen ligt te zonnen. Uiteindelijk komen we aan in Quepos, de regen komt met bakken uit de hemel. De dag erna houdt het aan, maar onze mangrove boottocht is een succes. De volgende dag schijnt de zon weer en bezoeken we het NP Manuel Antonio. Best druk, veel groepen mensen, maar desondanks een mooie dag. We scoren hoog met het spotten van dieren en nemen ter afsluiting een duik in het water!
Zwemmen wordt aan de Pacifische kust veelal afgeraden in verband met de sterke stroming, enorm hoge golven en het grote verschil tussen eb en vloed. NP Manuel Antonio heeft een aantal beschutte stranden waar je zonder problemen de zee in kan.
Het toerisme in Quepos
Deze plaats is één van de meest populaire plekken in Costa Rica. Daarom vind je hier een zeer groot aanbod aan hotels en restaurants in alle klassen. Het natuurpark is klein, maar goed georganiseerd en je moet niet raar opkijken als je grote groepen door het park ziet wandelen. Er komen ook dagjesmensen voor het strand. Het is voor ons de enige plek geweest waar we eekhoornaapjes zien, wel 5 luiaards en verder veel whitefaced monkeys. Er zijn in Quepos en omgeving trouwens ook fantastische plekken, waar je prachtig uitzicht hebt op de kustlijn, van eenvoudig tot luxe.
Matapalo
Een korte rit van Quepos naar Matapalo. We slapen in een tented lodge direct aan zee. Er zijn 4 comfortabele tenten en een zwembad. Het plaatsje is piepklein, de natuur heeft hier nog alle vrijheid. In de boom naast het zwembad hangt de hele dag een luiaard, we zien en horen apen. Er is echter maar één restaurant bij het dorp, één met elke dag verse vis tegen lokale prijzen. We genieten hier van het zwembad, oneindig wandelen in de branding van een verlaten strand en verse vis op het menu. En maken ons klaar voor onze volgende bestemming: Corcovado!
Corcovado La Leona Tented Camp
Via een mooi geasfalteerde weg, waar we in tegenstelling tot de wegen tot dusver, lekker op door kunnen rijden, arriveren we in Puerto Jimenez. Hier leveren we de auto in en worden aansluitend naar het strand gebracht bij La Leona. De rit duurt een uur, daarbij maken we ook diverse stops, we zien uilen, apen en veel vogels. We laten onze bagage achter en worden gedropt. Hier vandaan is het zo’n 45 minuten lopen naar de lodge. Onze bagage wordt later op de dag met paard en wagen gebracht. Nog voordat we aankomen zien we groepen ara’s in de boomtoppen of onder luid gekrijs wegvliegen. Het zijn de bontgekleurde papegaaien waarvan er heel veel in het regenwoud van Corcovado te zien en vooral te horen zijn.
Oerwoud, zon, regen, eb en vloed
Het is hier zo mooi! Al tijdens de wandeling naar de lodge is de natuurpracht overweldigend. Onze tent is eenvoudig, heeft alles wat nodig is, prima bedden, een overdekt terras, een badkamer zonder dak waar je heerlijk midden in de natuur kunt douchen. Een bamboestok geleidt het water naar een halve cocosnoot die als douchekop dient. Vooral het in slaap vallen en wakker worden met het geluid van de zee en de jungle is onvergetelijk. Er is geen wifi, maar als het moet zijn er plekken op het strand waar G3 werkt. De eenvoudige maaltijden smaken prima, het personeel is hartverwarmend. De eerste avond worden we gewaarschuwd als er een schildpad (Oliver Ridley) eieren op het strand legt.
We hoopten een tapir te zien, maar helaas (we waren een dag te vroeg, want de dag erna werd er één gespot). We zagen wel een miereneter, agouti’s, veel vogels en bij ons laatste ontbijt, ver in zee, de contouren van een walvis. Het weer was afwisselend, bij aankomst een stralende zon, tijdens de hikedag stromende regen en de dag dat we vertrokken weer stralende zon.
Naar San Jose
Afscheid nemen van Corcovado tijdens een wandeling in de ochtendzon over het strand is er één om niet meer te vergeten. Wat een leegte, een stilte, slechts het geluid van golven in de branding en boven ons zwermen luidruchtige Ara’s. In de verte zien we ‘Pinto’ het paard met zijn baasje en onze bagage. Daarna per taxi, boot naar Golfito, waar vandaan we per Cessna in een uurtje terugvliegen naar San Jose.
